Ρέθυμνο, 23 Μαρτίου 2004
Με τον ερχομό της άνοιξης γιόρτασαν τα παιδιά τις δημιουργίες τους στο χώρο τέχνης «8» του Κέντρου Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας Ρεθύμνης (σημερινό Μ.Σ.Τ. Κρήτης). Είναι οι τρομεροί μικροί που όχι μόνο γνωρίζουν καλά ποιος είναι ο Μιρό και ποιος ο Ζογγολόπουλος, όχι μόνο αναγνωρίζουν έργα μέσα από τα σχήματα και τα χρώματα αλλά μπορούν να φτιάξουν τον ουρανό με τ’ άστρα, να τον φέρουν στα μέτρα τους και στο χώρο τους, να κρίνουν, να συγκρίνουν να οικοδομήσουν αρχές πλαστικές στις δύο και στις τρεις διαστάσεις.
'Ηταν οι μόνιμοι μαθητές που παρακολουθούσαν τα Εικαστικά Εργαστήρια του Κ. Σ. Ε. Δ. Ρεθύμνης. Ήταν οι καλλιτέχνες που παρουσίασαν αυτό τον καιρό και ως το τέλος Απριλίου, στο χώρο τέχνης «8» (Χειμάρας 8) έργα με πολλά και ποικίλα υλικά, ανθρώπους κήπους, πόλεις, αρχιτεκτονικά μέλη, θέατρα, ηθοποιούς, στεφάνια του Μάη, συνθέσεις με μικτά υλικά, αισθήσεις και αισθήματα απόλυτα δικά τους.
Ήταν η δουλειά ενός χρόνου καταχωρημένη σε ασκήσεις - παιχνίδια μέσα από τα οποία τα παιδιά αντιλήφθηκαν τα χρώματα και τις αξίες του καθενός, την ταυτότητά τους, το φως και τη δική του μοναδική ικανότητα να επεμβαίνει και να δίνει ύπαρξη στο χρώμα, τα σχήματα, τους όγκους και τα κενά τους, τις διαδρομές που μπορεί να κάνει το σημείο για να γίνει γραμμή, κύκλος, ρυθμός, γάτα, πουλί, άνθρωπος, απόλαυση. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά.
Το Κέντρο Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, αντιμετώπισε το θέμα της εικαστικής αγωγής ως ζήτημα πρωτεύων. Οι παραγωγές του, είχαν σα γνώμονα τη σχέση του παιδιού με το έργο, συνοδεύονται από ειδικές ξεναγήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται σε όλα τα παιδιά της πόλης, είτε φτάνουν στους εκθεσιακούς χώρους με τους δασκάλους και καθηγητές τους είτε με τους γονείς. Γι’ αυτό το σκοπό εξ’ άλλου, οργανώνονται κατά διαστήματα σεμινάρια για τους δασκάλους της στοιχειώδους εκπαίδευσης καθώς και συνέδρια εικαστικής παιδείας, είτε με το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης είτε με φορείς του εξωτερικού με ανάλογα ενδιαφέροντα. Παράλληλα, γίνονται δράσεις και happenings που ερευνούν ζητήματα της τέχνης που αγγίζει και θέματα κοινωνικών συμπεριφορών.
Το βάφοντας τη θάλασσα όχι μόνο έμαθε στα παιδιά του Ρεθύμνου πως συμπεριφέρεται το χρώμα αλλά και πόσα σκουπίδια μαζεύουν οι παραλίες. Τα δένδρα των ευχών (τόσο βοήθησαν τον περασμένο Σεπτέμβρη τα παιδιά και τους νέους να εκφράσουν τις επιθυμίες τους) ή το έργο «Σκουπίδια» που στήθηκε στο ενετικό λιμάνι με ότι συγκεντρώθηκε από πεταμένα κουτιά και χαρτιά σε μία απόπειρα να καθαρίσει ο χώρος.
Στην έκθεση, παρουσιάζονταν video και φωτογραφίες με διάφορες δράσεις, η δουλειά των παιδιών με αφορμή εκθέσεις και παιγνίδια που έγιναν, λύνοντας γρίφους (παράδειγμα η ιστορία της χαρακτικής μέσα από το υλικό της ομώνυμης έκθεσης).
Το Κέντρο, δεν φιλοδοξεί να παράγει καλλιτέχνες αλλά πολίτες με αισθητική αγωγή, γνώση και άποψη της τέχνης, ουσιαστικοί αποδέκτες και συμμέτοχοι εκείνου που ονομάζουμε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Τα έργα των παιδιών, των νέων και των ενηλίκων, είχαν οργανωθεί σε ενότητες τις οποίες δούλεψαν, όπως ο Λαβύρινθος και οι Γραφές, με χώμα και νερό στο μάθημα Κεραμεικής (Γουνελά Βούλα – Μπόρα Φρόσω), «Η πόλη μου», «Ζωγραφίζοντας ο ένας τον άλλο», «Μεταμφιέσεις», «Γράφω τη φύση» στα μαθήματα ζωγραφικής, εγκαταστάσεων, μικτών υλικών, χαρακτικής (Καλφούντζος Κωνσταντίνος, Καραδάκη Χρυσούλα, Περάκη Αμαλία, Στεφανάκις Γιάννης, Χρηστίδης Κώστας).
