Ρέθυμνο, Ιανουάριος 2003
Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνης (σημερινό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης), παρουσίασε στον ισόγειο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης την έκθεση «Τοπία Θανάτου», του Paolo Gasparini (Πάολο Γκασπαρίνι).
Επρόκειτο για τα έργα “Το σώμα της Τίνα”, μια φωτοτοιχογραφία μήκους 9 μέτρων και το “ElRostroBarrido”, μήκους 7 μέτρων που μαζί με τη φωτοτοιχογραφία “Το σώμα του Τσε” αποτελούσαν την τριλογία του καλλιτέχνη “Τα Τοπία του Θανάτου”.
Η φωτοτοιχογραφία για τον Τσε εκτέθηκε στο πλαίσιο της έκθεσης “Ο θάνατος του Τσε Γκεβάρα” που συνεχιζόταν εκείνη την περίοδο, με μεγάλη επιτυχία στο Χώρο Τέχνης “8”. Η έκθεση, συμπαραγωγή του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνης με το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, με επιμέλεια του Νίκου Χατζηνικολάου, παρέμεινε ανοικτή μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου 2003.
Οι τρεις εκπληκτικές τοιχογραφίες του Πάολο Γκασπαρίνι “Το σώμα της Τίνα” και το “El Rostro Barrido”, ήταν μία ταξινόμηση εικόνων της μνήμης μέσα από φωτογραφίες που ο καλλιτέχνης είχε δανειστεί από εφημερίδες και αρχεία που είχε δουλέψει και είχε εκθέσει στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1995 και στο περίπτερο της Βενεζουέλας όπου φιλοξενήθηκε με τον Sammy Cucher σε επιμέλεια της Tahia Rivero. Επίσης είχε πάρει μέρος τότε και στην έκθεση του διευθυντή της έκθεσης Jean Clair, “Ταυτότητες – Ετερότητες” στο Palazzo Grassi.
“Το σώμα του Τσε”, έγινε το 1993. Η δεύτερη φωτοτοιχογραφία “Το σώμα της Τίνα” (Tina Modotti) επίσης το 1993, ενώ η Τρίτη φωτοτοιχογραφία “El Rostro Barrido” το 1995.
Μια νέα λοιπόν έκθεση του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνης, με την παρουσία των δύο φωτοτοιχογραφιών, στον ισόγειο χώρο της Δημοτικής Πινακοθήκης, συμπλήρωσε την τριλογία των τοπίων του θανάτου του Γκασπαρίνι. Έτσι ο επισκέπτης είχε τη δυνατότητα μίας πλήρους εικόνας της σκέψης και της δουλειάς του καλλιτέχνη.
Βαθιά πολιτικοποιημένος ο Γκασπαρίνι, οπαδός του φωτογραφικού ρεαλισμού από τη δεκαετία του 1950, συνέχιζε σ’ αυτό που εξέφραζε ως “πλήγμα των αισθητικών και πολιτικών του πεποιθήσεων” αποκαλύπτοντας τον άνθρωπο και τον περίγυρό του, αυτόπτες μάρτυρες των μετασχηματισμών που καταγράφηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Ο Ιταλός καλλιτέχνης που επέλεξε να ζήσει και να δουλέψει στη Λατινική Αμερική, πρότεινε αυτήν την τριλογία ως μια ιστορία βίας πάνω στην οποία προτάσσεται ο συμβολικός μανδύας των τελετουργιών του θανάτου. Στα έργα του όπου παρέλαυναν ο Τσε Γκεβάρα, η Τίνα Μοντόττι, Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, ο Τρότσκυ, ο Λένιν, ο Ντιέγκο Ριβέρα, αναγνωρίζονταν προσωπικότητες και θάνατοι που συνέβαιναν σε διαφορετικές στιγμές του τελευταίου αιώνα.
Ο Γκασπαρίνι μιλά για την ήττα και την καταπίεση, την αποτυχία των πολιτικών ουτοπιών που αποβλήθηκαν πρόωρα ή γεννήθηκαν χωρίς ζωή, το θάνατο των ιδανικών τους, όλα αυτά τα σχέδια του 19ου αιώνα που βρήκαν στο τέλος του 20ου το χρόνο της εξασθένισής τους. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης, σημειώνει ότι η πρόθεσή του είναι να ξεθάψει μια ταριχευμένη εικονογραφία – νεκρική, παγωμένη όπως και η ίδια η φωτογραφία και να φέρει στο φως ό,τι δεν πρέπει να λησμονούμε.
Οργάνωση:
Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ρεθύμνης
